۷ نکته آموزشی برای آنکه فرزند شما حرف شنوی بهتری داشته باشد

کودکان حرف گوش کن

0

اگر مجبورید یک حرف را چندین مرتبه برای فرزند پیش دبستانی خود تکرار کنید تا گوش کند، این مطلب را مطالعه نمایید.

عده‌ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند کوچکشان به حرف آن‌ها در لباس پوشیدن یا در جمع کردن وسایلش و… توجهی نمی‌کند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می‌دهد، دایم صدایش می کنند و فریاد می‌کشند. آنها فکر می‌کنند که هر چه بیشتر حرف‌شان را تکرار نمایند، فرزندشان سریع‌تر گوش می‌دهد.

در حقیقت، قضیه بر عکس است. به طور معمول اگر قبل از انجام کاری گفته خود را ۴، ۵ یا ۶ مرتبه تکرار کنید، بچه می آموزد که نباید گوش دهد. بچه ها زرنگ‌تر از آن هستند که ما فکرش را می‌کنیم. آنها ارزش زمانی که برای اولین مرتبه او را صدا می کنید و زمانی که واقعاً با او کار دارید را می دانند و احتمالاً از ۵ یا ۱۰ دقیقه اضافی استفاده کرده و به بازی خود ادامه می دهند. اگر چه هنگامی که بچه، خود را به نشنیدن زده و یا حرفتان را جدی نمی گیرد، بسیار ناراحت کننده است، ولی بچه‌های ۴-۳ ساله از این که می‌توانند با بی اعتنایی و گوش ندادن، والدین را عصبانی نمایند، احساس قدرت می کنند. پس با این قضیه به طور شخصی برخورد نکنید. بچه ها در این سن نمی خواهند که بد و بی ادب باشند، آنها فقط می خواهند استقلال خود را نشان دهند.

البته اکنون، تشویق به عادت خوب گوش دادن، مشکلات گوناگونی را در آینده بر طرف خواهد کرد. به طور مثال فرزندتان در مدرسه مشکل توجه بر روی چیزی را دارد و نمی تواند در درسهایش تمرکز کرده و یا دستورات را دنبال نماید. چنانچه حرفهای شما را نادیده می گیرد، نباید بگویید این مسئله به مرور زمان به خودی خود حل خواهد شد. دستورات زیر به فرزند پیش دبستانی شما کمک می کند تا بدون آنکه خود بفهمد، دقت و توجه بیشتری بر روی مسائل داشته باشد.

چگونه فرزند حرف گوش کنی داشته باشیم؟

۱- عصبانی نشوید. تلاش کنید تا آرامش خود را حفظ کرده و با صدای آرام صحبت نمایید، حتی اگر مجبور شدید برای چند لحظه‌ای به خلوتگاهی پناه آورید. هر قدر بلندتر صحبت کنید، مطمئناً بچه ها نه متوجه صدای بلند شما و نه مفهوم کلماتتان خواهند شد.

۲- مسائل را برای فرزندتان شرح دهید. بچه ها هنگامی که به آنها دستور داده می شود سر به لجبازی می گذارند. به جای آن که بگویید، چطور جرأت نمودی سنگها را پرتاب کنی! بگویید: سنگ برای پرتاب کردن نیست، توپ را پرتاب می کنند. بدین طریق بر روی رفتارش تأثیر گذاشته و راه چاره ای را بدون پرخاشگری به او یافته اید.

۳- مطالب را به سادگی عنوان نمایید. به جای سخنرانی کردن به نرمی ولی با قاطعیت حرف بزنید. به این طریق او یاد می گیرد که راجع به هر کاری که باید انجام دهد، فکر کند بدون آن که نیازی به سرزنش و ملامت برای فراموش کاری یا گوش ندادن باشد.

۴- از فرزند خود بخواهید که مطالب مهم را تکرار کند. این روش موقعی مفید خواهد بود که می خواهید فرزندتان نتیجه کاری را بفهمد. بگویید: «باید ماژیک‌هایت را قبل از نهار جمع کنی، بگو ببینم کی ماژیک هایت را جمع می کنی؟»

۵- ارتباط واقعی برقرار سازید. چنانچه فرزندتان جذب فعالیتی گردیده، به آرامی دست به شانه او زده تا متوجه شما گردد. از او بخواهید موقعی که صحبت می کنید به شما نگاه کند، اگر بچه‌تان با چشم ارتباط برقرار می‌سازد، برایش بسیار سخت است که لجبازی کند.

۶- جدولی را تهیه نمایید. چنانچه صبح ها سخت ترین زمان در روز است. به او مسئولیت داده و با کمکش جدولی از تمام کارهایی که باید انجام دهد (مسواک زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه و پوشیدن کفشها) تهیه کنید. بسیاری از بچه ها دوست دارند که جدول را بررسی کرده و موفقیت خود را اعلام نمایند.

۷- به او توجه کامل داشته باشید. چنانچه می خواهید او به حرفهای شما گوش دهد، باید به گفته هایش گوش دهید. بنابراین هنگامی که روزنامه در دستتان است و آن را می خوانید با او صحبت نکنید. تمام توجه خود را به او داده و اگر امکان پذیر نیست، علت آن را برایش شرح دهید (عزیزم، اکنون مشغول انجام کاری هستم اما دوست دارم که به گفته هایت گوش دهم. در عرض پنج دقیقه پیشت می آیم و به حرفهایت گوش می کنم). به علاوه، به آنچه که او می گوید اهمیت دهید. چنانچه می گوید که سردش شده است، نگویید: اینجا آنقدرها هم سرد نیست. به جایش بگویید: سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرمت را برداریم.

بی جهت نگران نشوید.اکثر بچه های کوچک که در گوش دادن با مشکل مواجه بوده و بعضی اوقات بی قرار می شوند با کمبود توجه روبرو هستند. افرادی با این مشکل، این رفتارها برایشان به صورت عادت در آمده است، بنابراین چنانچه این بی توجهی در زندگی روزمره اش تأثیر گذاشته، باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

به خاطر داشته باشید، در این زمینه بچه ها با بزرگترها واقعاً فرقی ندارند. بچه ها می خواهند مثل شما، هنگام انجام کاری، کسی مزاحمشان نشود. این مسئله مانند این است که کتاب جالبی را در دست دارید و حاضر نیستید لحظه ای آن را کنار بگذارید. در این شرایط شخصی می خواهد شما را وادار به انجام کار دیگری کند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان به آنچه که گفته می شود دقت کرده و آن را انجام دهد، در حالی که او را در «هنر گوش دادن» کمک می کنید، صبور و با توجه باشید.

یه نظری بده!

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

از دیدگاه شما سپاسگزاریم