بر اساس پژوهش جدیدی که در کالج پزشکی Penn State انجام شده است؛ رفتارهای نامتعارف در زمینه خوردن غذا ممکن است نشان‌دهنده ابتلای کودک به اختلال اوتیسم باشد.
تحقیقات انجام شده توسط سوزان مایس؛ استاد روان‌پزشکی نشان می‌دهد که رفتارهای غذایی غیرعادی در ۷۰ درصد کودکان مبتلا به اوتیسم مشاهده می‌شود. این رقم در مقایسه با کودکان فاقد اختلالات عصبی حدودا ۱۵ برابر بیشتر است. رفتارهای غذایی غیرعادی احتمالا شامل محدودیت گزینه‌های غذایی، حساسیت بیش از حد نسبت به بافت و دمای غذاها و بلعیدن غذا به‌صورت جویده نشده است.
بر اساس اظهارات خانم مایس، این رفتارها در بسیاری از کودکان اوتیسمی ۱ ساله مشهود بوده و در خصوص ابتلای احتمالی کودک به اختلال اوتیسم به والدین یا پزشکان هشدار می‌دهد. یک متخصص مراقبت‌های اولیه در صورت شنیدن اظهارات والدین پیرامون این علائم بایستی کودک را به مراکز غربال‌گری اوتیسم ارجاع دهد.
تشخیص زودهنگام اوتیسم در کودک به متخصص تحلیل‌گر رفتار امکان می‌دهد تا فرآیند درمان را هرچه سریع‌تر آغاز کند. مطالعات پیشین نشان داده‌اند که به‌کارگیری تحلیل رفتاری در سال‌های پیش از دبستان بیش‌ترین تاثیر را به همراه خواهد داشت. تحلیل‌گران رفتاری از تعدادی روش مداخله‌ای نظیر پاداش‌دهی برای ایجاد تغییرات مثبت در رفتار کودکان و آموزش مجموعه‌ای از مهارت‌های موردنیاز استفاده می‌کنند.
کیت ویلیامز؛ مدیر برنامه تغذیه در بیمارستان کودکان پنسیلوانیا از این روش درمانی برای کمک به طیف گسترده‌ای از افراد با رفتارهای غذایی غیرمعمول استفاده می‌کند. وی گفت شناسایی و تصحیح این رفتارها می‌تواند به اطمینان یافتن والدین از سلامت رژیم غذایی کودک خود کمک کند.
خانم ویلیامز در شرح خاطرات خود اعلام کرد: “در یک سناریوی درمانی با کودکی مواجه شدم که صرفا به خوردن بیکن و چای سرد شده علاقه داشت. رژیم‌های غذایی نامتعارف از این‌دست به حفظ سلامت کودکان هیچ کمکی نمی‌کنند.” وی همچنین خاطرنشان کرد: “میان رفتارهای غذایی نگران‌کننده و عادات معمول غذایی در کودکان کم سن و سال تفاوت‌های مشخصی وجود دارد. وی توضیح داد که اکثر کودکان فاقد نیازمندی‌های ویژه در طول دوره رشد خود، موادغذایی را به آرامی به رژیم خود اضافه می‌کنند؛ اما کودکان مبتلا به اختلالات طیفی اوتیسم غالبا از گونه‌های غذایی خاصی استفاده خواهند کرد. خانم ویلیامز گفت: “ما کودکانی را می‌بینیم که کماکان بر خوراکی‌های دوران نوزادی خود متکی هستند و بافت‌های غذایی مختلف را امتحان نمی‌کنند. حتی بعضا کودکانی را می‌بینیم که قادر به خوردن نوشیدنی درون بطری‌ها نیز نیستند.
خانم مایس اعلام کرد که بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم از رژیم‌های غذایی کم‌ارزش شامل غلات، ماکارونی، نان و ناگت مرغ استفاده می‌کنند. از آن‌جا که کودکان اوتیسمی دچار حساسیت بیش از اندازه بوده و از هرگونه تغییر متنفر هستند؛ لذا احتمالا به خوردن غذاهای جدید علاقه نشان نداده و نسبت به برخی خوراکی‌های خاص نیز حساس هستند. آن‌ها غالبا غذاهایی خاص با برند، رنگ و شکل منحصربه‌فرد را مصرف می‌کنند.
تحقیق انجام شده همچنین نشان داد که اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم که دچار رفتارهای غذایی غیرعادی هستند؛ معمولا از ۲ گونه اختلال رفتاری غذایی رنج می‌برند. تقریبا ۲۵ درصد این کودکان دچار ۳ یا تعداد بیش‌تری اختلال غذایی هستند. با این‌حال هیچ‌کدام از کودکان غیر اوتیسمی مبتلا به سایر اختلالات رشدی دچار ۳ یا تعداد بیش‌تری اختلال غذایی نبودند. به گفته خانم ویلیامز این یک پدیده شایع و بالینی است و همین موضوع، وی و همکارانش را نسبت به ارزیابی بیشتر برخی کودکان مجاب نموده است.
خانم ویلیامز گفت: “هنگام ارزیابی کودکان خردسال مبتلا به اختلالات غذایی از خود می‌پرسیم که آیا این کودکان نیز می‌توانند مبتلا به اوتیسم باشند. نهایتا در بسیاری از موارد به این واقعیت پی می‌بریم.”
محققان رفتارهای غذایی توصیف شده توسط والدین ۲۰۰۰ کودک را مورد ارزیابی قرار دادند. آن‌ها به بررسی تفاوت‌های موجود میان رفتارهای غذایی نامتعارف در کودکان عادی، افراد اوتیسمی و مبتلایان به اختلال کم‌توجهی و بیش فعالی پرداختند.
داده‌های پژوهش فوق نشان می‌دهد که رفتارهای غذایی غیرعادی احتمالا به تشخیص بیماری اوتیسم از سایر اختلالات کمک می‌کند. با این‌حال عادات غذایی غیرمعمول در کودکان هر ۲ گروه قابل مشاهده است؛ اما بر اساس داده‌های پژوهش، میزان شیوع آن‌ها در میان کودکان اوتیسمی ۷ برابر بیشتر است. همچنین یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که رفتارهای غذایی نامتعارف یک قاعده کلی است و منحصرا در کودکان اوتیسمی مشاهده نمی‌شود.