مبتلایان به اختلال اضطراب عمومی احتمالا با احساس اضطراب و نگرانی مداوم دست و پنجه نرم می‌کنند. اختلال اضطراب عمومی یک بیماری مزمن و مداوم است که با ایجاد ناتوانی در فرد، روند عادی زندگی وی را مختل نموده و بر عملکرد شغلی، تحصیلی و زندگی شخصی او تاثیر می‌گذارد. بسیاری از مبتلایان به این بیماری همواره در پی یافتن روشی برای تسکین اضطراب خود هستند. برخی از این افراد به منظور آرامش اعصاب به سراغ روش‌های خوددرمانی رفته و احتمالا از راهکارهای زیانباری نظیر مصرف الکل، موادمخدر یا استعمال سیگار بهره می‌گیرند. این روش‌های مضر ضمن آسیب رساندن به سلامت عمومی بدن، ریسک ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهند.
علیرغم اطلاع‌رسانی گسترده در خصوص تبعات منفی استعمال سیگار، نیکوتین و سایر اشکال دخانیات نظیر سرطان ریه و انسداد مزمن مجاری ریوی کماکان ۱۵.۵ درصد جمعیت ایالات‌متحده سیگاری هستند. این رقم در مبتلایان به اختلال اضطراب خصوصا اختلال اضطراب عمومی حتی بیشتر نیز است. دوران کودکی پر استرس، ناتوانی در تحمل احساسات منفی و پرخاشگری از جمله عوامل زمینه‌ساز مصرف دخانیات در مبتلایان به اختلال اضطراب محسوب می‌شوند.
تاثیرات نیکوتین بر کاهش اضطراب کاملا موقتی است
کلیدی‌ترین نکته در خصوص رابطه میان نیکوتین و اضطراب این است که بدانیم نیکوتین تنها موجب تسکین موقتی اضطراب می‌شود. این در حالیست که ترکیبات شیمیایی نیکوتین، سلامت عمومی بدن را به خطر می‌اندازد. بسیاری از افراد هنگام مواجهه با شرایط پر اضطراب به مصرف سیگار روی می‌آورند. در این‌حالت تاثیرات فیزیولوژیکی نیکوتین موجب ایجاد آرامش نسبی در فرد می‌شود. اگرچه این احساس آرامش موقتی بوده و تنها تا زمان ابقای ماده موثر نیکوتین در سیستم عصبی بدن ماندگار است. لذا با قرارگیری مجدد شخص در شرایط تحریک‌کننده اضطراب، میزان نگرانی وی با دوران پیش از استعمال سیگار برابری خواهد کرد.
سیگار کشیدن یک عادت مضر و البته پرهزینه بوده و تبعات زیانبار آن برای مبتلایان به اختلال اضطراب عمومی به‌مراتب چشمگیرتر است. در واقع استعمال سیگار با گذر زمان می‌تواند به وخامت بیشتر علائم اضطراب در بیمار کمک کند. سیگار کشیدن اگرچه اضطراب انسان را موقتا کاهش می‌دهد؛ اما به تدریج موجب تشدید نگرانی وی در خصوص سلامتی و هزینه‌های مالی خواهد شد. ادامه این وضعیت موجب شکل‌گیری حالات اضطرابی شدید و مداوم می‌شود. بدین‌ترتیب با گذر زمان، علائم بیماری تشدید شده و وضعیت شخص بیمار وخیم‌تر خواهد شد.
راهکار جایگزین
به منظور کنترل اشکال مختلف اضطراب نظیر اختلال اضطراب عمومی، گزینه‌های درمانی بسیار زیادی وجود دارند. آسیب‌های جسمانی ناشی از این روش‌ها در مقایسه با استعمال سیگار بسیار محدودتر بوده و مدت تاثیرگذاری آن‌ها نیز به میزان قابل‌توجهی بیشتر است.
در وهله نخست بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند تا از توصیه‌های یک پزشک متخصص بهره‌مند شوند. چنان‌چه در خصوص نحوه آغاز کار مردد هستید؛ در این‌صورت بایستی بدانید که با مراجعه با یک پزشک مراقبت‌های اولیه می‌توان آدرس پزشکان متخصص در زمینه درمان اختلالات اضطراب را دریافت نمود.
طی فرآیند درمان، علائم و عوامل محرک اضطراب در شخص بیمار شناسایی شده و در راستای ارائه راهکارهای تقابلی برای آن‌ها تلاش می‌شود. در این میان به منظور کمک به بیمار از روش‌های مختلفی نظیر درمان رفتارشناختی و درمان دیالکتیکی استفاده خواهد شد. در برخی مواقع پزشک با هدف مهار علائم نگرانی و استرس در بیمار اقدام به تجویز داروهای ضد اضطراب به‌صورت روزانه خواهد کرد. طول دوره درمان افراد بسته به شدت علائم، روش درمانی مورد استفاده، شرایط بیمار و تصمیم پزشک متغیر بوده و می‌تواند نیازمند ماه‌ها یا حتی سال‌ها زمان باشد.
پیش از هرگونه تلاش برای ترک سیگار احتمالا بایستی مشکل اضطراب خود را برطرف نمایید. آشنایی با روش‌های درمان اضطراب می‌تواند به شناسایی مهارت‌های تقابلی سالم‌تر جهت تسکین نگرانی و به‌دنبال آن ترک سیگار کمک کند. گفتگو با پزشک حول این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. چنان‌چه فردی سیگاری با اضطراب شدید برای ترک سیگار نزد پزشک مراجعه نماید؛ در این‌صورت پزشک احتمالا از وی درخواست می‌کند تا ابتدا برای کنترل علائم اضطراب نزد یک درمانگر مراجعه نموده و سپس برای ترک سیگار اقدام کند.
کلام نهایی
مصرف الکل و نیکوتین اگرچه روش‌های خوددرمانی آسانی برای کاهش اضطراب به‌نظر می‌رسند؛ اما یقینا پیامدهایی جدی برای سلامتی به همراه خواهند داشت. کمک گرفتن از پزشک متخصص بهترین روش برای درمان اضطراب است.