زنان در طول دوران زندگی خود بارها جوش یا آکنه‌های پوستی را تجربه می‌کنند. با این‌حال آکنه احتمالا به روشی کاملا متفاوت زنان و مردان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مردان در سنین نوجوانی بیشتر از زنان از اشکال جدید آکنه رنج می‌برند. آکنه در زنان به عوامل مختلف هورمونی و بعضا به چرخه قاعدگی (قبل از دوره قاعدگی آکنه شدیدتر است) مربوط می‌شود.
علائم آکنه در اکثر زنان با افزایش سن به میزان قابل‌توجهی بهبود پیدا می‌کنند. اما آکنه در بعضی از زنان سال‌ها باقی می‌ماند. آکنه در برخی خانم‌ها حتی در سن ۳۰ سالگی هم ظاهر می‌شود. آکنه می‌‌تواند تاثیرات چشمگیری بر روی زنان داشته باشد. این بیماری در برخی از زنان به شدت ناراحت‌کننده بوده و عوارضی مانند تشدید احساس افسردگی، کاهش اعتمادبه‌نفس و ایجاد تصویر ذهنی نامناسب از بدن را به‌دنبال دارد.
آکنه و سن زنان
مطالعات نشان داده است آکنه در زنان طی سنین نوجوانی به اوج خود می‌رسد؛ اما احتمالا در میان زنان کهنسال نیز شیوع پیدا می‌کند. بسیاری از زنان احتمالا در سن ۲۰ سالگی و برخی در سنین نزدیک به ۳۰ سالگی به آکنه مبتلا می‌شوند. دختران در سن ۱۰ تا ۱۵ سالگی تحت تاثیر آکنه‌های خفیف قراردارند. در دوران نوجوانی آکنه عمدتا به‌صورت لکه‌های قرمز بر روی پوست دیده می‌شود.
ریسک فاکتورهای آکنه در زنان
میزان ترشح چربی‌های پوستی در زنان دچار آکنه نسبت به زنان فاقد این بیماری به‌مراتب بیشتر است. وجود چربی بیش‌ازاندازه در سطح پوست با بروز التهابات رابطه مستقیم دارد؛ اما این التهابات از نوع آکنه کامدونال نیستند. زنان مبتلا به آکنه احتمالا دچار هیرسوتیسم هستند. هیرسوتیسم به موهای بیش‌ازحد بدن به‌ویژه در قسمت بالایی لب فوقانی اشاره دارد. سطح پوست زنان مبتلا به هیرسوتیسم دارای چربی زیادی است. چندین ریسک فاکتور در ارتباط با زنان مبتلا به آکنه وجود دارد. برخی از این موارد شامل سیگار کشیدن و وزن بالای بدن (شاخص توده بدنی) است. به‌نظر می‌رسد که مصرف الکل و کافئین با بروز آکنه ارتباط چندانی ندارد. عوامل دیگری از جمله قرار گرفتن در معرض آفتاب طی دوران زندگی، تحصیلات و سطح درآمد در ایجاد آکنه تاثیرگذار نیستند.
تغییرات هورمونی
آکنه در زنان بالای ۲۵ سال عمدتا در نتیجه تغییرات هورمونی نمایان می‌شود. این زنان به برخورداری از هورمون‌های جنسی مردانه مانند تستوسترون در خون گرایش بیش‌تری نشان می‌دهند؛ اختلالی که به آن هایپرآندروژنیسم نیز گفته می‌شود.
ویژگی‌های هایپرآندروژنیسم عبارتند از:
هایپرآندروژنیسم در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی‌کیستیک(PCOS) دیده می‌شود و این زنان ۷۰ درصد بیشتر از بقیه افراد به آکنه مبتلا می‌شوند.
درمان هورمونی در زنان مبتلا به آکنه
عدم پاسخ‌گویی به درمان سنتی ضد آکنه مشکلی است که در بسیاری از زنان بالای ۲۵ سال مشاهده می‌شود. رنج عود آکنه بعد از درمان با داروی ایزوترتینوئین بین ۱۵ تا ۳۰ درصد است. زنان مبتلا به هایپرآندروژنیسم معمولا به درمان موضعی پاسخ نمی‌دهند. این افراد احتمالا با استفاده از درمان هورومونی درمان می‌شوند.
۴ نوع از داروهای مورد استفاده در درمان هورمونی آکنه عبارتند از: