انتخاب دشوار غذاها توسط کودکان احتمالا چندان غیرطبیعی بهنظر نمیرسد؛ اما برخی کودکان عادات غذایی بسیار سرسختانهای دارند. بهعنوان مثال آنها رژیم غذایی خود را به خوراکیهای خاصی محدود نموده یا پیرامون عوارض احتمالی خوردن غذا شدیدا نگران هستند. بدینترتیب رشد کودک متوقف شده و درمان این اختلال نیازمند مداخلات پزشکی خواهد بود. امروزه پزشکان پرهیز شدید از خوردن غذا در کودکان را تحتعنوان اختلال پرهیز از موادغذایی (AFRID) طبقهبندی میکنند. اگرچه این وضعیت با اختلالات بیاشتهایی و بولیمیا شباهتهایی دارد؛ اما کودکان دچار AFRID دارای تصویر بدنی نامطلوبی بوده و تمایلی به کاهش وزن خود ندارند.
AFRID نوعی اختلال جدیدا شناخته شده در زمینه غذا خوردن است. بسیاری از والدین در زمینه انتخاب غذاها کودکان خود را مشکلپسند قلمداد میکنند؛ اما رفتارهای خوردن بعضا میتوانند غیرطبیعی باشند. هنگامی که رفتارهای غذایی کودک به سمت عدم تمایل عمومی نسبت به غذا خوردن و توقف رشد وی گرایش پیدا کند؛ در اینصورت پزشکان ابتلای وی به نوعی اختلال خوردن از جمله AFRID را تائید خواهند کرد. تفاوت میان افراد مشکلپسند در انتخاب غذاها و مبتلایان به اختلال AFRID این است که کودکان مبتلا به AFRID:
- کالری کافی دریافت نمیکنند
- وزن آنها افزایش پیدا نمیکند
- رشد آنها متوقف میشود
برخی بزرگسالان نیز احتمالا دچار اختلال AFRID هستند. در اینحالت وزن آنها کاهش یافته و عملکرد طبیعی بدن تحت تاثیر قرار میگیرد. بنابراین ابتلا به AFRID هیچگونه محدودیت سنی ندارد. اصلیترین تفاوت میان AFRID و بیاشتهایی یا بولیمیا در این است که کودک دچار AFRID با تصویر بدنی خود هیچ مشکلی ندارد. مطالعات نشان میدهند که مشکل کمبود وزن در مبتلایان به AFRID نسبت به افراد بیاشتها بهمراتب کمتر است. AFRID در مقایسه با اختلالات بیاشتهایی و بولیمیا در سنین پایینتری تشخیص داده میشود. بعلاوه اکثر مبتلایان به AFRID از جنس مذکر هستند. این اختلال در مقایسه با سایر اختلالات خوردن احتمالا برای مدت طولانیتری ادامه خواهد یافت.
تشخیص
مبتلایان به AFRID معمولا دارای رفتارهای خاصی در مقوله خوردن هستند. بهعنوان مثال آنها:
- نسبت به خوراکیها و غذا خوردن بیعلاقه هستند
- بر اساس بافت برخی غذاها از مصرف آنها اجتناب میکنند
- در خصوص پیامدهای ناخوشایند ناشی از خوردن غذا ابراز نگرانی میکنند
مبتلایان به AFRID معمولا فاقد تغذیه مناسب هستند و این وضعیت احتمالا موجب کاهش وزن قابلتوجه، فقر ریزمغذیها و تاثیرات منفی بر عملکرد شناختی خواهد شد.
علائم
AFRID دارای علائم تشخیصی هشداردهندهای است که والدین احتمالا قادر به شناسایی آنها هستند. این علائم عبارتند از:
- کاهش وزن چشمگیر
- پوشیدن لباسهای فراوان برای گرم کردن خود یا مخفی نمودن لاغری بیش از اندازه بدن
- مشکلات گوارشی مانند یبوست
- محدود نمودن مقدار یا تنوغ خوراکیهای مصرفی
- خوردن غذاهایی با بافت یا طعم خاص
- احساس اضطراب با نزدیک شدن به زمان صرف غذا
- احساس سرما
- احساس ضعف یا انرژی بیش از حد
- ترس از خفگی یا استفراغ
- محدود کردن تدریجی طیف غذاهای مصرفی در گذر زمان
سایر علائم AFRID شامل موارد زیر است:
- درد شکم
- سابقه یا ترس از استفراغ و خفگی
- ریفلاکس معده
ریسک فاکتورها
اطلاعات پزشکان در خصوص AFRID نسبت به سایر اشکال اختلالات خوردن بهمراتب کمتر است؛ زیرا این اختلال به تازگی تعریف شده است. با اینحال پزشکان موفق به شناسایی برخی ریسک فاکتورهای بالقوه برای ابتلای افراد به اختلال اجتناب از خوردن شدهاند. این عوامل شامل مزاج، شرایط محیطی، ژنتیک و عوامل بیولوژیکی هستند. بهنظر میرسد که کودکان مبتلا به اوتیسم، اختلال کمتوجهی- بیشفعالی (ADHD) یا سایر ناتوانیهای فکری بیش از سایرین به اختلال AFRID مبتلا میشوند. کودکان مشکلپسندی که با افزایش سن عادات غذایی آنها اصلاح نمیشوند نیز احتمالا به AFRID دچار خواهند شد. کودکان مبتلا به AFRID احتمالا دچار اضطراب بوده و در معرض خطر سایر اختلالات روانی قرار دارند.
عوارض احتمالی
اختلالات خوردن نوعی بیماری روانی هستند که موجب ظهور علائم جسمانی شده و نهایتا بیماری شدید و مرگ افراد را بهدنبال خواهد داشت. مبتلایان به AFRID همانند افراد دچار بیاشتهایی یا بولیمیا نیازهای غذایی روزمره خود را دریافت نمیکنند. برخی علائم و نشانههای این اختلالات مشابه یکدیگر هستند. از جمله:
- گرفتگی معده، یبوست و سوزش قلب
- بروز مشکل در عادات ماهانه
- مشکل تمرکز
- کمبود آهن
- کاهش سطح هورمون تیروئید
- کمبود الکترولیتها از جمله پتاسیم
- کاهش تعداد سلولهای خونی
- کاهش تعداد ضربان قلب
- حالت سرگیجه و غش
- احساس سرمای دائمی
- خشکی پوست و ناخنها
- نازک شدن، خشکی و شکننده شدن تار مو
- ضعف عضلانی
- ترمیم ضعیف زخمها
- کاهش عملکرد دفاعی بدن
- مرگ ناگهانی و غیرمنتظره در اثر سوء تغذیه