آرتریت روماتوئید (RA) دارای علائم جسمانی متعددی است. مبتلایان به این بیماری احتمالا با مشکلات بهداشت روانی دست و پنجه نرم می‌کنند. این مشکلات احتمالا از آرتریت روماتوئید ناشی شده و بر سلامت عاطفی و روانی انسان تاثیر می‌گذارند. دانشمندان در خصوص کیفیت رابطه میان آرتریت روماتوئید و مشکلات روانی مطمئن نیستند؛ اما تحقیقات جدید از وجود چنین رابطه‌ای حکایت دارند. برخی فرآیندهای التهابی که زمینه‌ساز ابتلای افراد به آرتریت روماتوئید هستند نیز با افسردگی ارتباط دارند.
توجه به وضعیت عاطفی و روانی یکی از جوانب مهم سلامت عمومی به‌شمار رفته و احتمالا بر نحوه مدیریت آرتریت روماتوئید نیز تاثیرگذار است. چنان‌چه در خصوص تغییر روحیه، افسردگی و اضطراب خود مردد هستید؛ در این‌صورت با یک پزشک مشورت کنید. پزشک با طرح پرسش‌هایی به گردآوری اطلاعات پیرامون شما پرداخته و برای تغییر سبک زندگی و درمان شما راهکارهایی را پیشنهاد خواهد کرد.
بسیاری از مبتلایان به آرتریت روماتوئید دچار بیماری‌های روانی هستند
افسردگی و اضطراب ۲ نمونه از رایج‌ترین بیماری‌های روحی در مبتلایان به آرتریت روماتوئید به‌شمار می‌روند. نتایج یک پژوهش انجام شده در سال ۲۰۱۷ نشان داد که ۵ سال پس از تشخیص آرتریت روماتوئید حدودا ۳۰ درصد افراد دچار افسردگی می‌شوند. همچنین بر اساس نتایج یک پژوهش متفاوت در سال ۲۰۱۷ حدودا ۲۰ درصد از مبتلایان به RA با مشکل اضطراب و تقریبا ۳۹ درصد از آن‌ها با علائم افسردگی مواجه خواهند شد.
اگرچه افسردگی و اضطراب فاقد علائم جسمانی مشابه با آرتریت روماتوئید هستند؛ اما همواره چالش‌های خاصی را به‌همراه دارند. زندگی طولانی‌مدت با یک بیماری احتمالا به خودی خود دشوار خواهد بود. بعلاوه برخی افراد به‌طور ناگهانی با علائم افسردگی، اضطراب و آرتریت روماتوئید مواجه می‌شوند.
زندگی با بیماری‌های روانی درمان نشده و آرتریت روماتوئید می‌تواند موجب تشدید هر ۲ آن‌ها شود
بر اساس اظهارات کلینیک Mayo عدم معالجه افسردگی می‌تواند روند درمان آرتریت روماتوئید را دشوارتر نماید. تحقیقات اخیر این فرضیه را تائید می‌کنند. بخشی از این مشکل از آنجا ناشی می‌شود که درد موجب استرس شده و استرس نیز باعث ترشح مواد شیمیایی تغییردهنده خلق‌وخو می‌شود. با تغییر روحیه نوعی حالت دومینو ایجاد خواهد شد. در نتیجه خوابیدن دشوارتر شده و در نتیجه احساس استرس تشدید می‌شود. به عبارت دیگر به‌نظر می‌رسد که اضطراب و افسردگی موجب تشدید درد شده یا مدیریت آن را دشوار می‌کند.
تمرکز بر آرتریت روماتوئید بدون پرداختن به مشکلات روانی نظیر اضطراب و افسردگی می‌تواند موجب کاهش کیفیت زندگی شود. این افراد احتمالا درد بیش‌تری را تجربه نموده و بیش از سایرین در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار دارند. این مشکلات بر روابط شخصی و بهره‌وری شغلی نیز تاثیر منفی می‌گذارند.
ارتباط بیولوژیکی بالقوه میان افسردگی و آرتریت روماتوئید
به‌نظر می‌رسد که میان افسردگی و آرتریت روماتوئید نوعی رابطه بیولوژیکی مستقیم وجود دارد. درد و آسیب‌های مفصلی ناشی از آرتریت روماتوئید تا حدی از التهاب ناشی می‌شود. همچنین در خصوص رابطه میان افسردگی و اضطراب شواهد فراوانی وجود دارد. سطح پروتئین واکنش‌پذیر CRP یکی از روش‌های سنجش افسردگی به‌شمار می‌رود. میزان این پروتئین در مبتلایان به افسردگی به‌مراتب بیشتر است. اضطراب یکی از دلایل بالقوه بروز هر ۲ بیماری محسوب می‌شود.
عدم تشخیص افسردگی تا حدودی محتمل است؛ اما بسیاری از مبتلایان به RA مورد غربال‌گری قرار نگرفته و در نتیجه بیماری آن‌ها به‌صورت درمان نشده رها می‌شود. برخی افراد از بحث پیرامون شرایط سلامت روانی خود دچار احساس اضطراب و نگرانی می‌شوند؛ لذا یافتن مراجعی برای مدیریت سلامت روانی و عمومی آن‌ها حیاتی است. مراجعه به یک پزشک یا تماس با یک گروه پشتیبانی می‌تواند به حل مشکلات روانی کمک شایان‌توجهی کند.
کلام نهایی
چنان‌چه دچار آرتریت روماتوئید هستید؛ در این‌صورت بایستی برای سلامت روانی و جسمانی خود اهمیت ویژه‌ای قائل شوید. همچنین درمان یک بیماری روانی به مدیریت موثرتر آرتریت روماتوئید کمک می‌کند. چنان‌چه نگران سلامت روانی خود هستید؛ در خصوص روش‌ها و منابع درمانی با پزشک معتمد خود مشورت نمایید.