نتایج یک مطالعه جدید در کشور تایوان نشان میدهد که بزرگسالان مبتلا به اختلال کمتوجهی- بیشفعالی (ADHD) احتمالا در اواخر دوران حیات خود بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری زوال عقل قرار دارند. محققان در جریان این مطالعه دریافتند بزرگسالانی با تشخیص ابتلا به ADHD حدودا ۳ برابر بیش از افراد عادی و بزرگسالان فاقد علائم این اختلال دچار زوال عقل میشوند.
بر اساس یافتههای این پژوهش بین ۸ تا ۱۲ درصد کودکان در سراسر جهان با علائم ADHD تشخیص داده میشوند. اگرچه برخی کودکان مبتلا به ADHD احتمالا با افزایش سن تا حدودی بهبود یافته و علائم آنها کاهش پیدا میکند؛ اما بر اساس اعلام انستیتوی ملی بهداشت چنین سناریویی برای تمامی کودکان روی نخواهد داد. به گفته انستیتوی ملی بهداشت ۴ درصد از بزرگسالان در ایالاتمتحده به اختلال ADHD مبتلا هستند.
بر اساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی در حال حاضر ۴۷ میلیون نفر در سراسر جهان به نوعی دچار زوال عقل هستند. یافتههای پژوهشی که طی ماه ژوئن در مجله اختلالات توجه منتشر شد؛ نشان داد که تحقیقات قبلی در کشور تایوان به وجود رابطه میان اختلال ADHD و برخی اختلالات بهداشت روان از جمله اختلال دو قطبی و افسردگی پی بردند. همچنین یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ نشان داد که افراد مسن مبتلا به نوعی زوال عقل با نام دمانس بادی لوی احتمالا بیش از سالمندان مبتلا به سایر بیماریهای زوال عقل نظیر آلزایمر در دوران بزرگسالی خود دچار علائم بیشفعالی بودهاند.
در مطالعه جدید محققان از دادههای پایگاه تحقیقات ملی بیمه سلامت تایوان استفاده کردند. این دیتابیس حاوی دادههای بیش از ۹۹ درصد از جمعیت تایوان است. محققان با بررسی پایگاه داده بر روی ۶۷۵ شخص بزرگسال مبتلا به ADHD در محدوده سنی ۱۸ تا ۵۴ سال تمرکز کردند. ابتلای این افراد به ADHD در سال ۲۰۰۰ تشخیص داده شده بود. همچنین این مطالعه شامل بیش از ۲۰۰۰ شخص بزرگسال فاقد ADHD بود. محققان دریافتند در طی یک دوره ۱۰ ساله بزرگسالان مبتلا به ADHD حدودا ۳.۴ برابر بیشتر از افراد سالم به اختلال زوال عقل دچار میشوند.
محققان علل احتمالی پشت پرده این ارتباط را مورد بررسی قرار نداده و خاطرنشان کردند که سازوکار چنین رابطهای کماکان در هالهای از ابهام قرار دارد. به گفته محققان این مطالعه با محدودیتهای متعددی مواجه بود. این محدودیت تا حدی از پایگاه داده مورد استفاده در تحقیق ناشی میشد. دیتابیس مذکور صرفا شامل اطلاعات استعلام شده از جانب بیمه بود. به عبارت دیگر این پایگاه اطلاعاتی صرفا نشاندهنده ابتلا یا عدم ابتلای افراد به بیماری زوال عقل و ADHD بود. بهعنوان مثال محققان به اطلاعاتی در مورد سابقه خانوادگی، سطح تحصیلات یا رژیم غذایی نداشتند؛ عواملی که احتمالا در بروز اختلالات فوق نقش موثری ایفا میکنند.
علاوه بر این نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که در فرآیند تجزیه و تحلیل، تشخیصهای موجود بهطور یکنواخت انجام نشده و این احتمال وجود دارد که برخی افراد گروه تحت کنترل مبتلا به ADHD باشند؛ اما اختلال آنها تشخیص داده نشود. به گفته محققان تقویت یافتههای فعلی مستلزم انجام مطالعات اضافی روی مجموعه دادههای بزرگ یا پایگاه دادههای ملی است.