درک گوناگونی انسانها و درک تمایز خود از دیگری فرآیندی است که به صورت تدریجی شکل میگیرد. این تمایز از مسائل عینی مثل تفاوت جسم او با جسم دیگری تا مسائل انتزاعی مثل تفاوت عقاید را شامل میشود. در طی این پروسه او قادر خواهد بود، مشخصات و ویژگیهای خود را درک کرده و نام ببرد و این فرآیند را برای اشخاص دیگر نیز انجام دهد.
هدف: کودک تفاوتهای بین خود و دیگران را تشخیص میدهد.
مقیاس:
۱-نام، آدرس، شماره تلفن و جنسیت خود را میشناسد.
۲-هنگامیکه مورد تشویق قرار میگیرد یا جایزه دریافت میکند، خوشحالی خود را نشان میدهد.
۳- یکی از چیزهایی را که میتواند بهخوبی انجام دهد، نام میبرد.
گام اول: به کودک کمک کنید تا کارهایی را که به خوبی میتواند انجام دهد، مشخص سازد.
گام دوم: به کودک در چگونگی تشکر از والدین کمک کنید.
گام سوم: به کودک اجازه دهید تا پس از انجام موفقیتآمیز احساسهای خود را مشخص کند.
گام چهارم: جنسیت کودک و سایر اعضای خانواده را به او آموزش دهید.
گام پنجم: به کودک کمک کنید تا نام، نام خانوادگی، جنسیت، آدرس وشماره تلفن خود را بگوید.
گام ششم: تفاوتهای ظاهری کودکان مانند قد، وزن، رنگ چشم و مو را به کودک نشان دهید و بگویید همانند تفاوتهای ظاهری علایق و توانمندیهای ما نیز متفاوتند.
گام هفتم: درباره سایر تفاوتها نیز صحبت کنید : سریعتر دویدن , ترسیم کردن و …. .
گام هشتم:در زمینه سایر فرهنگها، خانه ها، مدارس، غذاها، نوع لباس، زبانها، تعطیلات، ورزشها و بازیها اطلاعاتی را فراهم نمائید.
ارتباط و پذیرش افرادی با ویژگیهای مختلف در درجهی اول نیازمند آن است که کودک خود را از دیگری تشخیص داده و دامنهی وسیعی از ویژگیها را ببیند و درک کند. این جریان در مراحل بعدی با پذیرش این تفاوتها و توانایی ارتباط گیری با وجود عدم شباهتها نمود پیدا خواهد کرد و درارتباطات اجتماعی بسیارموثر و کاربردی خواهدبود.