قطعا جهان همیشه به کام انسان نخواهد بود و محدودیتها، موانع و از دست دادنهایی در زندگی وجود خواهد داشت. توانایی پذیرش و مقابله با این شرایط باید از سنین پایین به کودک آموزش داده شود و کودک بیاموزد که بهترین عکس العمل ازجانب او در این شرایط چه خواهد بود.
هدف: کودک توانایی تحمل ناکامیها را به نمایش میگذارد.
مقیاس: کودک درباره احساسهای خود که از خشم و ناکامی ناشی میشود، صحبت میکند و با موقعیتهای ناکامکننده به روش مورد قبول و بدون ایجاد خشم یا ناراحتی برخورد میکند.
گام اول: بعضی از راههای مناسب برای مقابله با احساسهایی نظیر خشم یا ناکامی را به کودک آموزش دهید.
گام دوم: به خواندن داستانهایی که دارای عواطف و احساسات گوناگونی است، بپردازید.
گام سوم: به بیان کودک درباره احساسهایش و آنچه برای او اتفاق افتاده است، محترمانه گوش دهید و سعی در قضاوت آن نکنید.
گام چهارم: به کودک توضیح دهید که جامعه از مردم انتظار دارد، که عواطف خود را مهار کنند.
گام پنجم: پاسخ شما به کودک باید حاوی این واقعیت باشد که همه افراد گاهی احساس خشم، ناراحتی و غم میکنند.
گام ششم: به قولهای خود وفا کنید و دلایل ناکامی را توضیح دهید.
گام هفتم: کودک را برای هر تغییری که در برنامه روزمره پیش میآید و ممکن است او را ناراحت کند، آماده نمایید.
با وجود آنکه قرارنیست کودک را آزاردهیم و شرایط نامتناسبی را برای او ایجاد کنیم، تجربه احساساتی مثل غم و خشم اجتنابناپذیر خواهد بود و جزو فرآیند زندگی است. درشرایطی مناسب باید این مفاهیم را برای کودک شرح دهید و همراهی لازم را در تجربه این احساسات برای او داشته باشید.