تحمل تنهایی جزو مهارت‌هایی است که کودک باید به تدریج آن را بیاموزد. این تجربه می‌تواند در ابتدا برای او بسیار ترسناک باشد، اما به تدریج با تمرین و رشد شناختی و اجتماعی او قادر به انجام و تحمل آن خواهد بود.
هدف: کودک برای زمان کوتاهی می تواند با خودش تنها بماند.
مقیاس: کودک بدون گریه و بداخلاقی می تواند به مدت ۱۰ دقیقه به‌طور مستقل با خودش تنها باشد.
گام اول: پس از این‌که نیازهای اساسی کودک را مرتفع شد، اورا در یک شرایط ایمن که بتواند بازی کند، قرار دهید و چند اسباب‌بازی را در دسترس او بگذارید. از اسباب بازی های محرک وآویزان استفاده کنید، تا کودک به آن‌ها نگاه کند ودستش را به آن‌ها برساند .
گام دوم: دراتاق کودک از موسیقی ملایم استفاده کنید، تا او احساس راحتی کند.
گام سوم: به کودک فرصت دهید به طور مستقل با اسباب‌بازی ها بازی کند و هرچند وقت یک‌بار اسباب بازی ها را تغییر دهید.
گام چهارم: اگرکودک خسته می شود وگریه را شروع می کند، ازفاصله دوربا اوحرف بزنید، تا اومطمئن شود که شما در نزدیکی او قراردارید.
گام پنجم: به‌تدریج با افزودن زمان به بازی مستقل کودک ، مقدارزمانی راکه او با خودش می تواند مشغول بازی شود، افزایش دهید.
کسب به این مهارت به توانایی استقلال کودک شما بسیار کمک می‌کند و برای انجام آن باید صبوری بسیاری به خرج دهید. درنظر داشته باشید که کودک باید در شرایط مطلوبی از نظر روانی باشد و درهنگامی‌که او در شرایطی مثل تحمل دوری از والد یا واکنش‌های افراطی به جدایی قرار دارد، بهتر است از انجام این تمرین اجتناب کنید.