یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های فردیت و استقلال هرفردی قدرت انتخابگری او است. برای پدیدآیی این قدرت باید فرصت و فضای اظهار وجود و نظر برای فرزند فراهم شود. فراهم‌سازی این جریان می‌تواند با انجام بازی و تمرین‌های مختلفی برای او ایجاد شود و این مهارت در او پدید آید.
هدف: کودک می‌تواند انتخاب کند.
مقیاس: کودک بتواند:
۱-بین دومورد یکی را انتخاب کند.
۲-زمانی‌که افراد بخواهید می تواند، به‌طورمستقل تصمیم بگیرد یا انتخاب کند.
گام اول: هنگامی‌که به کودک لباس می پوشانید، دو عدد بلوز دردسترس داشته باشید اجازه دهید او یکی را برای پوشش انتخاب کند.
گام دوم: به کودک فرصت دهید که برای مثال بین سیب، موز وپرتغال یکی را انتخاب کند.
گام سوم: فرصت‌های انتخاب‌های مختلف و تصمیماتی را خودش اتخاذ کند.
گام چهارم: کودک را تشویق کنید که انتخاب‌ها و تصمیماتی را خودش اتخاذ کند.
گام پنجم: زمانی‌که انتخاب و تصمیم کودک درست بود، اورا تشویق کنید.
انتخابگری در شکل‌گیری شخصیت و افزایش عزت نفس کودک نقش مهمی را ایفا می‌کند و به هیچ‌وجه نباید از شکل‌گیری آن در پروسه‌ی تربیتی غافل شد، زیرا فقدان آن می‌تواند ضربه مهمی بر فردیت کودک در کلیه‌ی سنین باشد.