مسیر ارتباط گیری نوزاد با محیط پیرامون و اشخاص دیگر بسیارتدریجی است. گریه اولین ارتباط او خواهد بود و درنهایت می‌تواند با ارائه‌ی کلمات و جملات عواطف و خواسته‌های خود را بیان کند، درمابین این جریان، تقلید صدا و حرکات و تولید مستقلانه صدا و حرکت درجهت ارتباط‌گیری را از او خواهیم دید، که درحقیقت پایه‌گذاری گفتار و زبان بدن خواهد بود.
هدف: کودک برای ارتباط از حرکات و صداها استفاده می‌کند.
گام اول : کودک با دریافت کمک شی را نشان می‌دهد یا صدایی را تولید می‌کند، تا بتواند آن شی را به‌دست آورد .
گام دوم : کودک برای دستیابی به شی آن را نشان می‌دهد و صدا در می‌آورد .
گام سوم : کودک برای دستیابی به شی و دلخواه خود به خود آن را نشان می‌دهد و صدای گفتاری تولید می‌کند .
گام چهارم : کودک از حرکت‌ها و صدایی که به هنگام بروز وقایع نشان می‌دهیم، تقلید می‌کند .
روش‌های اجرا:
روش اول : هنگامی‌که کودک بهانه می‌گیرد، به نظر می‌رسد که چیزی می‌خواهد دست او را بگیرد و کمک کنید تا به شی که تا آن را بیان می‌کند، اشاره کند مثلا اگر به توپ اشاره کند بگویید ( توپ ؟) یا ( توپ می خواهی ؟) از او انتظار نداشته باشید که کلمه را تکرار کند اما اگر صدایی غیر از صدای گریه تولید کند، در این هنگام شی مورد نظر را به او بدهید .
روش دوم : کودک را در مقابل اشیا مورد دلخواه قرار دهید و از او بخواهید زمانی که نام هر شی را می‌گوید، آن را نشان بدهد. کودک را تشویق کنید که نام اسباب بازی‌های مورد دلخواه را تلفظ کند .
روش سوم : کودک به شی دلخواه نگاه می‌کند به طرف آن قدم بر می‌دارد و با اشاره به آن صدایی مانند “مند” تولید می‌کند تا برای برداشتن آن به او کمک شود .
روش چهارم : زمانی که اتفاق غیر منتظره به وجود می‌آید (مثل افتادن اسباب بازی یا ریختن غذا ) حالت و حرکت مناسبی به چهره بگیرید دکمه هایی را مانند (نه , نه) یا ( چی شد) بیان کنید . تقلید آن‌را توسط کودک مشاهده کنید.
این جریان درواقع کوششی برای زبان‌آموزی از طرف شما خواهدبود و به نوعی آموزش کلمات و ارتباط گیری از طریق کلام است. این تمارین به او کمک خواهدکرد تا به شناسایی بهتر محیط پیرامون خود هم بپردازد.