عکس‌العمل نوزاد به صدا نشان‌دهنده‌ی میزان ارتباط او با محیط است. این عکس‌العمل‌ها نشانه‌ی سلامت سیستم شنوایی کودک و توانایی او در ارتباط‌گیری محسوب می‌شود. درنظر داشته باشید که این واکنش‌ها درهر دوره‌ی سنی و نسبت به هر محرکی متفاوت خواهدبود. کودک برای طی کردن این مرحله نیازمند محرک‌های محیطی است و بدون وجود آن‌ها نمی‌تواند این توانمندی زیستی خود را بروز دهد، هم‌چنین یک محیط غنی کمک شایانی به رشد این فرآیند خواهد کرد.
هدف: کودک به بازی صوتی پاسخ می‌دهد .
گام اول : هنگامی‌که کودک بر انگیخته شود، می‌خندند .
گام دوم : هنگامی‌که به کودک نزدیک می‌شود، دست‌ها و پاهایش را تکان می‌دهد.
گام سوم : کودک سر و چشمان خود را به طرف شی برمی‌گرداند.
وسایل موردنیاز:
چندعدد از اشیا کوچک (توپ , ماشین , مکعب و غیره).
روش‌های اجرا:
روش اول : هنگامی‌که کودک سرحال و بیدار است، رو به روی او بنشینید و با خوشحالی حرف بزنید و بخندید و او را تشویق کنید تا بخندد .
روش دوم : با هیجان با کودک حرف بزنید، اگر کودک حرکتی نکرد به آرامی به کف دست یا پای او ضربه بزنید، در صورت لزوم برای جلب توجه او کف بزنید .
روش سوم : شی درخشانی را در مقابل کودک نگه دارید و از او بخواهید تا نگاه کند، سپس شی را به سمت راست یا چپ حرکت دهید، اگر کودک نگاه نکرد چانه او را بگیرید، کمک کنید تا کودک سرش را بچرخاند، در صورت لزوم از اشیا صدادار استفاده کنید .
روش چهارم : نام کودک را بیان کنید اگر بلافاصله نگاه نکرد کلمه خود را تکرار کنید و چانه او را بگیرید و به او کمک کنید تا سرش را بچرخاند.
صبر و حوصله و بروز هیجانات مثبت از طرف شما به کودک کمک بسیاری خواهدکرد و جزو الزامات این ارتباط‌گیری‌های اولیه خواهد بود. این مساله را هم درنظر داشته‌باشید که هر کودکی ویژگی‌های منحصربه فرد خود را دارد و تنهادرصورتی‌که فرزند شما با نمودار رشدی فاصله‌ی زیادی داشت، احتیاج است که به پزشک مربوطه مراجعه‌کنید، بنابراین وجود تفاوت‌های جزیی بین افراد کاملا طبیعی خواهدبود.