بر اساس تحقیقات انجام شده، نرخ خودکشی کودکان زیر ۲۰ سال در ایالات‌متحده طی یک دهه گذشته تقریبا ۲ برابر شده است. در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ میلادی حدودا ۲۱ هزار کودک ۵ تا ۱۹ ساله در اثر خودکشی جان خود را از دست دادند. پژوهش جدیدی که در بیمارستان کودکان بوستون انجام شده است؛ نشان می‌دهد که فقر یکی از عوامل تاثیرگذار بر خودکشی کودکان و نوجوانان آمریکایی به‌شمار می‌رود. محققان با طبقه‌بندی میزان فقر در ۵ رده مختلف به شمارش تعداد خودکشی‌ها در هر طیف پرداختند. آن‌ها دریافتند که میزان خودکشی کودکان و نوجوانان در شهرهایی با بیش‌ترین میزان فقر در مقایسه با مناطقی با کمترین نرخ فقر حدودا ۳۷ درصد بالاتر است. در فقیرترین مناطق آمریکا بیش از ۲۰ درصد مردم در سطحی پایین‌تر از استاندارد تعریف شده توسط دولت فدرال زندگی می‌کنند.
محققان در این پژوهش به گردآوری اطلاعات مرگ و میر از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها پرداختند. در این اطلاعات به علل مرگ افراد نیز اشاره شده بود. آن‌ها پس از شمارش تعداد مرگ ناشی از خودکشی، دلایل و محل وقوع آن‌ها طی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ را مورد ارزیابی قرار دادند. سپس با استفاده از آمار سرشماری شده در هر ایالت به بررسی رابطه میان فقر و نرخ خودکشی در هر منطقه پرداختند. یافته‌های این تحقیق با نتایج پژوهش پیشین مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها که به افزایش نرخ خودکشی میان افراد ۱۰ تا ۲۴ ساله اشاره داشت؛ هماهنگی دارد.
ارتباط میان خودکشی با سلاح گرم و فقر
پژوهش فوق همچنین نشان داد که نرخ خودکشی با استفاده از سلاح گرم در مناطق فقیرنشین نسبتا پایین است؛ اما در این مناطق، نرخ خودکشی از طریق خفگی یا مسمومیت به‌مراتب بیشتر از مناطقی با سطح رفاه بالاتر است. اطلاع از این موضوع اهمیت زیادی دارد؛ چرا که خودکشی از طریق سلاح گرم نسبت به سایر روش‌ها بسیار کشنده‌تر است.
محققان دریافتند که احساس فقر طی چندین سال بر سلامت کودکان تاثیر منفی می‌گذارد. مطالعات قبلی از نقش خطرآفرین کودک‌آزاری در مرگ کودکان زیر ۵ سال ساکن مناطق فقیرتر حکایت داشتند. همچنین پزشکان در طول دوره فعالیت حرفه‌ای خود شاهد افزایش نرخ مشکلات روانی نظیر اقدام به خودکشی در میان کودکان و نوجوانان بودند. نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶، نرخ مراجعه کودکان ۵ تا ۱۸ ساله به اورژانس به دلیل مشکلات روانی هر ساله ۵.۵ درصد افزایش یافته است. در این مدت نه‌تنها تعداد ویزیت‌های مربوط به اختلالات روانی افزایش پیدا کرد؛ بلکه مدت زمان بهره‌مندی بیماران از خدمات درمانی نیز بیشتر شد.
پنجره‌ای به سوی پیشگیری از خودکشی
افزایش آگاهی پیرامون عوامل خطرزای مرتبط با خودکشی کودکان احتمالا به کشف روش‌های مداخله‌ای برای جلوگیری از آن‌ها کمک می‌کند. نتایج پژوهش اخیر نشان می‌دهند که به منظور فراهم نمودن بهترین خدمات درمانی برای کودکان و نوجوانان بایستی شرایط اقتصادی و اجتماعی محیط زندگی آن‌ها را بهبود دهیم. چنین وضعیتی به بیان حداقلی بدان معناست که والدین برای بهبود وضعیت اشتغال، افزایش حداقل دستمزد و بهره‌مندی کودکان خود از بیمه درمانی تلاش کنند.
تحقیقات انجام شده طی سال‌های اخیر نشان می‌دهند که احساس استرس شدید در دوران کودکی، پیامدهای روانی بلندمدتی را به‌دنبال خواهد داشت. تجربیات نامطلوب دوران کودکی بر سلامت روانی و رفتاری انسان تاثیر می‌گذارد. همچنین این وضعیت می‌تواند موجب بروز تغییراتی در ساختار سلولی بدن شود.
بر اساس گزارش پژوهشگران، کودکانی که در فقر زندگی می‌کنند احتمالا در معرض آشفتگی‌های خانوادگی، خشونت، انزوای اجتماعی، ناتوانی در برقراری تعامل مثبت با همسالان و مشکلات عاطفی نظیر افسردگی و اضطراب قرار دارند. بعلاوه مناطق فقیرنشین احتمالا فاقد زیرساخت‌هایی نظیر مدارس باکیفیت، مشاغل پایدار، مراکز درمانی و منابع روانی موردنیاز جهت حفظ سلامت کودکان و بزرگسالان هستند.
محققان بر این باورند که با وجود افزایش متوسط نرخ خودکشی کودکان در جهان، جوامع بشری بایستی در راستای شناسایی عوامل زمینه‌ساز این مشکل تلاش کرده و با اتخاذ تدابیر پیشگیرانه، ریسک خودکشی در کودکان را کاهش دهند.