تعداد قابل‌توجهی از مبتلایان به اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی و تیک با حداقل یکی از اشکال بیماری‌های آلرژیک نظیر آسم یا آتوپیک درماتیت دست‌به‌گریبان هستند. محققان دریافتند که شیوع بیماری‌های آلرژیک در مبتلایان به اختلالات تیک و ADHD نسبت به افراد مبتلا به یکی از این اختلالات بسیار بیشتر است. بعلاوه مبتلایان به ADHD با ۳ یا چند بیماری آلرژیک احتمالا بسیار بیشتر از افرادی با علائم آلرژیک محدودتر دچار اختلالات تیک خواهند شد.
بروز اختلال در تعادل ایمونولوژیک سلول‌های واسطه‌ای و هومورال ظاهرا از وجود رابطه میان ADHD، اختلالات تیک و آلرژی حکایت دارد. نویسندگان این پژوهش از دانشگاه ملی یانگ مینگ تایوان بر اهمیت انجام مطالعات آتی جهت کشف مکانیسم‌های موثر بر بروز اختلالات ADHD، تیک و ترکیب توامان آن‌ها تاکید دارند.
محققان به منظور بررسی رابطه میان ADHD، اختلال تیک و آلرژی به تجزیه و تحلیل داده‌های گردآوری شده از بانک اطلاعاتی موسسه ملی بیمه و تحقیقات سلامت در تایوان پرداختند. این اطلاعات در حد فاصل سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۰ گردآوری شده بودند. به‌طور کلی ۵۸۱۱ نفر از افراد صرفا دچار اختلال ADHD بودند؛ در حالی‌که ۱۸۱۶ نفر صرفا دارای اختلال تیک و ۳۴۹ نفر نیز دچار هر ۲ اختلال به‌صورت توامان بودند. این افراد بر اساس سن و جنسیت در ۴ گروه طبقه‌بندی شدند. میانگین سنی افراد حاضر در این ۴ گروه در بازه ۱۵.۲ تا ۲۱.۹ سال متغیر بود. محققان دریافتند که نرخ بروز بیماری‌های آلرژیک نظیر آسم، آتوپیک درماتیت، رینیت آلرژیک و التهاب آلرژیک در مبتلایان به ADHD و اختلالات تیک به ترتیب ۱.۶۴ و ۲.۸۸ برابر افراد عادی است. با این‌حال افرادی که به‌صورت توامان به اختلالات تیک و ADHD مبتلا هستند؛ بیش از سایرین در معرض ریسک اختلالات آلرژیک قرار دارند. به گونه‌ای که احتمال بروز آلرژی در این افراد ۳.۷۳ برابر گروه‌های عادی است.
همچنین به‌نظر می‌رسد که میان افزایش تعداد بیماری‌های آلرژیک در مبتلایان به اختلال ADHD و ریسک بروز اختلالات تیک نیز ارتباط معناداری وجود دارد؛ به گونه‌ای که بیماران دچار ADHD با ۱، ۲، ۳ یا تعداد بیش‌تری بیماری آلرژیک به ترتیب ۱.۸۷، ۲.۵۲، ۳.۷۳ برابر بیش از سایرین در معرض ابتلا به اختلال تیک قرار دارند. ارتباط دیگر میان اختلالات ADHD، تیک و آلرژی می‌تواند می‌تواند به مسیر هیستامین مربوط شود. شواهد اخیر محققان نشان می‌دهد که داروهای آنتی‌هیستامین احتمالا در درمان علائم ADHD و اختلالات تیک موثر خواهند بود. آن‌ها در نشریه روان‌شناسی کودک و روان‌پزشکی خاطرنشان کردند که نقش درمانی بالقوه آنتی‌هیستامین در اختلالات ADHD و تیک احتمالا به پیدایش یک روش درمانی جایگزین برای بیماران مبتلا به هر ۲ بیماری کمک می‌کند. اما تعیین تاثیرات قطعی این روش مستلزم انجام مطالعات بیشتر است.