کودک به تدریج متوجه می‌شود که موجودی مستقل از دیگری است و ماهیتی جداگانه دارد، اما تا زمان شکل‌گیری یک رابطه دوطرفه با دیگران مسیری طولانی و تدریجی وجود دارد. نزدیک شدن به کودکان هم‌سن و همتا می‌تواند گام مهمی در این مسیر باشد، به همین منظور باید او را در موقعیت‌هایی قرارداد، تا شرایط ارتباط‌گیری ایجاد شود و در این مسیر راهنمایی‌های لازم را به او ارائه دهید.
هدف: کودک به دیگران نزدیک می‌شود و به آن‌ها پاسخ می‌دهد.
مقیاس: کودک در تعامل با دیگران :
۱- به کودکان دیگر نزدیک می‌شود.
۲- سوال می‌کند.
۳- درگروه کودکان با آن‌ها حرف می‌زند.
گام اول: فعالیتی را ترتیب دهید که در آن گروه‌های کوچکی از کودکان وکودک شما شرکت کنند و به آن‌ها سلام دهید.
گام دوم: با بازی با کودکان با آن‌ها ارتباط برقرارکنید.
گام سوم: کودک را تشویق به سلام به دیگران نموده و به سئوالات آن‌ها پاسخ بگوئید.
گام چهارم: کودک را تشویق به نزدیک شدن به اعضای خانواده نمائید، برای تعامل با آن‌ها او را تحت فشار قرارندهید.
گام پنجم: موقعیت‌هایی را فراهم کنید که کودک بتواند با گروه کودکان آشنا شود، مثلاً مهدکودک، پارک و… .
گام ششم: روش آشنایی را به کودک آموزش دهید.
گام هفتم: زمانی‌که کودک پاسخ مناسب می‌دهد، او راتشویق کنید، برای مثال درزمین‌های بازی، مسجد، بانک و فروشگاه .
کودکان ویژگی‌های شخصیتی متفاوتی دارند که تا بزرگسالی هم بخشی از آن‌ها را به همراه دارند، برخی از حضور در اجتماع حس لذت فراوانی دارند و برخی کمتر این مساله را تجربه می‌کنند، اما در مجموع توانایی ارتباط گیری با هم‌سالان مهارتی است، که تمامی افراد با وجود این تفاوت‌ها باید آن را کسب کنند و هر کودکی با هرنوع خصوصیتی در این زمینه حضور پیدا کند.